محققان دانشگاه استنفورد، یک ربات “هواپیمای” کوچک، شبیه به ماهی های پرنده را توسعه داده اند که این ربات می تواند مسافت بیشتری را نسبت به ربات های جهنده ی هم تراز خود پرواز کند. ربات مذکور، از یک فیبر کربن فنری برای برخاستن و شروع پرش استفاده می کند. همچنین این پرنده که Jumpglider نام دارد، دارای یک بال چرخشی است که در طی صعود در هوا، به حالت زیگ زاگ یا چپ و راست تکان می خورد، اما در محل سرخوردن و خزیدن به سمت پایین، بال های خود را قفل می کند.
محققان در حال توسعه ربات کوچکی هستند که می تواند از لحاظ تئوری در جریان خون انسان شنا نماید و داروی مدنظر را به ناحیه مشکل دار تحویل دهد.
طراحی ربات ها در مقیاس میکرو یا نانو، بسیار ساده است. تقریبا فضایی برای موتورهای پیچیده یا سیستم های راه انداز وجود ندارد. فضای ناچیزی برای جای دادن هر آنچه از الکترونیک ها، سوای باطری ها وجود دارد، به همین دلیل ربات ها می تواند در bloodstream (خونی که در دستگاه گردش خون جریان دارد) انسان یا در مایع موجود در چشم حرکت کنند، البته در صورتی که توسط میدان های مغناطیسی هدایت شوند. این روش بهترین راه حل برای کنترل میکروربات ها در این زمان است.